On
November 29, Ecuador's new constituent assembly sat for the first time,
beginning the process of rewriting the country's constitution as part
of self-described socialist President Rafael Correa's project of
refounding the country through a "citizen's revolution".
One of its first acts was to suspend the existing Congress without
pay until the assembly process was completed — taking control of the
country itself for the duration. While this move drew protests from the
right-wing opposition parties, who refuse to recognise the assembly's
authority, Correa submitted his resignation (which was refused) to the
assembly, a symbolic move to emphasis the placing of the future in the
assembly's hands.
The 130-member body now has six months, with the possibility of a
60-day extension, to draft a new constitution that will then be put to a
national referendum next year. If this is accepted, new elections will
be held.
The assembly, presided over by Correa's former adviser, Alberto
Acosta, has already agreed on a set of by-laws and created 10
commissions of 13 members each to address fundamental areas of reform,
including development, fundamental rights, territorial order, work and
production, and the new legislative model.
Elected in November 2006 on a pledge to "refound" the country, Correa
has initiated what he calls a "citizen's revolution" to overcome the
massive exclusion that marks Ecuador, where over 50% of the population
lives in poverty.
Friday, December 7, 2007
Friday, November 23, 2007
Germany: Rail strikes bring country to a standstill
Rail workers from the German train drivers union, the Gewerkschaft Deutscher Lokomotivführer
(GDL), have repeatedly brought the country to a standstill in recent
weeks, with rolling strikes against the state-owned rail company Deutsche Bahn AG.
The immediate cause of the nation-wide rail strikes — the biggest in recent German history — is a dispute over wage increases. The 34,000-strong GDL has turned down a 4.5% pay rise plus a one-off pay-out of 600 euros that was accepted by two other unions covering rail workers, and is demanding an increase of up to 30%, claiming that German train drivers are paid less than their European counterparts. The 4.5% deal would also represent a net decline in wages, which have stagnated and dropped in recent years.
At the same time, Deutsche Bahn, which was corporatised after merging with East German rail company Deutsche Reichsbahn, is expecting up to 2.4 billion euros in operating profits in 2007. Since German unification in 1990, over 400,000 rail workers have lost their jobs — 100,000 alone under the current management of corporate hardliner Hartmut Mehdorn. In July, right-wing German Chancellor Angela Merkel lent further support to Mehdorn's management when her cabinet approved plans to privatise up to 49% of Deutsche Bahn, plans that the current strike may place in jeopardy.
The immediate cause of the nation-wide rail strikes — the biggest in recent German history — is a dispute over wage increases. The 34,000-strong GDL has turned down a 4.5% pay rise plus a one-off pay-out of 600 euros that was accepted by two other unions covering rail workers, and is demanding an increase of up to 30%, claiming that German train drivers are paid less than their European counterparts. The 4.5% deal would also represent a net decline in wages, which have stagnated and dropped in recent years.
At the same time, Deutsche Bahn, which was corporatised after merging with East German rail company Deutsche Reichsbahn, is expecting up to 2.4 billion euros in operating profits in 2007. Since German unification in 1990, over 400,000 rail workers have lost their jobs — 100,000 alone under the current management of corporate hardliner Hartmut Mehdorn. In July, right-wing German Chancellor Angela Merkel lent further support to Mehdorn's management when her cabinet approved plans to privatise up to 49% of Deutsche Bahn, plans that the current strike may place in jeopardy.
Friday, October 19, 2007
Ecuador: Forging a 'citizens' revolution'
After winning a stunning 82% of the vote in the April 14 referendum
for a constituent assembly to rewrite the constitution, Ecuador's
left-wing president Rafael Correa scored his third major victory in a
year on September 30 with his party, Country Alliance, winning 70% of
the votes for the new assembly.
The extremely popular constituent assembly, based on similar projects in Venezuela and Bolivia, will begin sitting in mid-November, and will have at least six months to re-write the constitution. Correa's allies in the assembly will include the Socialist Party, the indigenous party Pachakutik and the Movement for Popular Democracy, however his party has the required majority to pass reforms without their support.
Unlike the constituent assembly in Bolivia, which has been bogged down by the right-wing opposition, the Ecuadorian assembly only requires a simple majority to approve any proposed measure. When its work is complete, the new constitution will be put to a referendum, and new elections called.
However, Correa is already calling for the dissolution of the Congress, a body widely regarded as corrupt and useless. While left-wing deputies have offered their resignations, the right-wing "party-ocracy", as Correa calls them, is crying foul, although they are too politically impotent to have any real effect.
The extremely popular constituent assembly, based on similar projects in Venezuela and Bolivia, will begin sitting in mid-November, and will have at least six months to re-write the constitution. Correa's allies in the assembly will include the Socialist Party, the indigenous party Pachakutik and the Movement for Popular Democracy, however his party has the required majority to pass reforms without their support.
Unlike the constituent assembly in Bolivia, which has been bogged down by the right-wing opposition, the Ecuadorian assembly only requires a simple majority to approve any proposed measure. When its work is complete, the new constitution will be put to a referendum, and new elections called.
However, Correa is already calling for the dissolution of the Congress, a body widely regarded as corrupt and useless. While left-wing deputies have offered their resignations, the right-wing "party-ocracy", as Correa calls them, is crying foul, although they are too politically impotent to have any real effect.
Saturday, October 6, 2007
Ecuador: Landslide triumph for the left
On September 30, Ecuador went to the polls for the fourth time in
under a year and gave supporters of left-wing President Rafael Correa a
massive majority in the new Constituent Assembly.
The assembly is a project of Correa — a 44-year-old left-wing economist and former finance minister — who came to power this year promising a "citizens' revolution" to overcome the country's massive poverty and to build "socialism of the 21st century".
Final results won't be known until late October, however preliminary results indicate that Correa's party, Alianza Pais, won around 70% of the vote, giving it some 80 of the 130 assembly delegates. Correa can also expect support in the assembly from representatives of the Socialist Party of Ecuador — Broad Front, the Movement for Popular Democracy and indigenous party Pachakutik — Nuevo Pais.
The outcome was a huge blow to the right-wing opposition, whose traditional parties all scored pitiful votes. The Social Christian Party, the country's largest party, scored less than 4%. The "anti-corruption" PRIAN of Alvaro Noboa — Correa's opponent in the presidential election run-offs last year and Ecuador's richest man — scored around 6%.
The assembly is a project of Correa — a 44-year-old left-wing economist and former finance minister — who came to power this year promising a "citizens' revolution" to overcome the country's massive poverty and to build "socialism of the 21st century".
Final results won't be known until late October, however preliminary results indicate that Correa's party, Alianza Pais, won around 70% of the vote, giving it some 80 of the 130 assembly delegates. Correa can also expect support in the assembly from representatives of the Socialist Party of Ecuador — Broad Front, the Movement for Popular Democracy and indigenous party Pachakutik — Nuevo Pais.
The outcome was a huge blow to the right-wing opposition, whose traditional parties all scored pitiful votes. The Social Christian Party, the country's largest party, scored less than 4%. The "anti-corruption" PRIAN of Alvaro Noboa — Correa's opponent in the presidential election run-offs last year and Ecuador's richest man — scored around 6%.
Monday, August 6, 2007
Native Title – Regional Land Use Agreements and Indigenous Governance
Introduction
In the fifteen years since the 1992 decision in Mabo [No. 2],[1] and the subsequent passage through Federal Parliament of the Native Title Act 1993 (Cth) (“the NTA”),[2] the prospect of Native Title recognition has fundamentally transformed the formal recognition of indigenous land use and ownership, and the political and legal structures within which indigenous affairs are carried out.
The potential for symbolic, as well as legal, recognition of indigenous priority in Australia, for even a merely implied recognition of sovereignty, and for Native Title to help provide a means to overcome poverty and exclusion, has proved an attraction for some indigenous rights organisations and sympathisers ever since. In reality, it has opened something of a Pandora’s Box, not only for those fearful of its effects on their own interests, but for those hoping to gain the recognition it promised.
In the fifteen years since the 1992 decision in Mabo [No. 2],[1] and the subsequent passage through Federal Parliament of the Native Title Act 1993 (Cth) (“the NTA”),[2] the prospect of Native Title recognition has fundamentally transformed the formal recognition of indigenous land use and ownership, and the political and legal structures within which indigenous affairs are carried out.
The potential for symbolic, as well as legal, recognition of indigenous priority in Australia, for even a merely implied recognition of sovereignty, and for Native Title to help provide a means to overcome poverty and exclusion, has proved an attraction for some indigenous rights organisations and sympathisers ever since. In reality, it has opened something of a Pandora’s Box, not only for those fearful of its effects on their own interests, but for those hoping to gain the recognition it promised.
The Native Title processes have proved frustrating, expensive, uneven, and often unrewarding, and government, and corporate, opposition to Native Title have further bogged the process down. In recent years, alternative and hybrid approaches to indigenous land claims have evolved, often involving negotiation, agreement and shared use of land – perhaps the most notable of which are the Indigenous Land Use Agreements (ILUAs), an alternative introduced in the 1998 amendments to the NTA as a result of lobbying.[3] However, major problems also shadow their use during the negotiation process, as well as their implementation and their review.
In response to some of the challenges of the negotiated settlement process, the concept of making Regional, or Statewide, Framework Agreements (RFAs, SFAs) in order to streamline negotiations has gained some popularity. I will look at some of the recent developments in this area below, in particular the process underway in South Australia since 1999, which holds some promise as a template for future negotiations on a similar scale, as well as the development of a more coordinated and effective form of indigenous governance.
Friday, June 15, 2007
Ecuador Folkeflertal kræver radikale forandringer
Af Duroyan Fertl
SI - Socialistisk Information, Juni 2007
Folkeafstemningen den 15. april gav et overvældende flertal for præsident Rafael Correas forslag om at indkalde en grundlovgivende forsamling. Formålet er at svække den velhavende elites faste greb om landet.
Forslaget om at indkalde en grundlovgivende forsamling kommer fra landets magtfulde sociale bevægelser og den indianske sammenslutning CONAIE (40 procent af Ecuadors befolkning er indfødte). 82 procent stemte ja – en stor sejr for Correa og et knusende nederlag for den korrupte elite, som har domineret Ecuadors politik i årtier.
Processen frem til afstemningen demonstrerede med al tydelighed modsætningen mellem et parlament domineret af korrupte partier og en befolkning, som kræver at tage aktivt del i demokratiet.
SI - Socialistisk Information, Juni 2007
Folkeafstemningen den 15. april gav et overvældende flertal for præsident Rafael Correas forslag om at indkalde en grundlovgivende forsamling. Formålet er at svække den velhavende elites faste greb om landet.
Forslaget om at indkalde en grundlovgivende forsamling kommer fra landets magtfulde sociale bevægelser og den indianske sammenslutning CONAIE (40 procent af Ecuadors befolkning er indfødte). 82 procent stemte ja – en stor sejr for Correa og et knusende nederlag for den korrupte elite, som har domineret Ecuadors politik i årtier.
Processen frem til afstemningen demonstrerede med al tydelighed modsætningen mellem et parlament domineret af korrupte partier og en befolkning, som kræver at tage aktivt del i demokratiet.
Wednesday, April 25, 2007
Ekvadorlular radikal değişimi seçti
25 Nisan, 2007
Ekvador, Başkan Rafael Correa’nın ülkeyi varsıl egemenlerin geleneksel kıskacından kurtarmayı amaçlayan yeni anayasayı yazmak için kurucu meclis toplanması önerisini 15 Nisan’da büyük bir çoğunlukla onayladı.
Ülkenin en güçlü yerli koalisyonu CONAIE (Ekvador nüfusunun %40’ı yerli) ve halk örgütlerinin isteklerinden kaynaklanan öneri oyların %82’sini aldı -Correa için büyük bir zafer ve onlarca yıldır Ekvador politikasına egemen olan yolsuz seçkinler için yıkıcı bir yenilgi.
Oylamaya giden süreç gerçek bir katılımcı demokrasi isteyen Ekvadorluların artık Parlamento’yu ve ona sığınan örgütlere karşı kayırıcılığını tutmadığını gösterdi.
ABD’de İllinois Üniversitesi’nde doktora yapan ve solcu bir ekonomist ve üniversitede okutman olan Correa’nın adı ilk olarak 2005 yılında, Başkan Lucio Gutierrez devrildikten sonra duyulmaya başladı. Gutierrez radikal reformlar yapma sözü vermiş ama seçildikten sonra birkaç gün içinde ABD’nin ve IMF’nin baskısına boyun eğmişti.
Gutierrez halkın huzursuzluğu sonucu on yıl içinde devrilen üçüncü başkan olunca, yerine Başkan Yardımcısı Alfredo Palacio geçti ve Correa’yı Maliye Bakanı olarak atadı. Ama Correa bu görevde uzun süre kalamadı. Ekvador’un dış borç harcamalarını okullar ve hastaneler gibi halk hizmetlerine yöneltmek isteyince, güçlü mali çıkar çevreleriyle karşılaştı ve iki üç ay içinde istifa etmek zorunda kaldı.
Geçen yılki seçim kampanyasında aynı çıkar çevreleri kızıl avcılığına başladı. Chavez gibi “21. yüzyıl sosyalizmi”nden konuşmaya başlayınca onu “komünist diktatör” ve “terörist” diye tanımlamaya başladılar. Correa’nın istediği iktidar gücünü halka vermek ve ülkenin petrol gelirini, üçte ikisinden fazlasının yoksulluk sınırının altında yaşayan halkın ihtiyaçları için kullanmaktı.
CONAIE önderliğinde halk hareketleri, başlangıçta taşıdıkları, Correa’nın öteki başkanlar gibi kendilerine ihanet edeceği kuşkusuna rağmen, ikinci seçim turunda Correa ve partisi Allianza Pais’i (Ulusal Birlik) rakibi Ekvador’un en zengin adamı Alvaro Noboa’ya karşı desteklediler. Correa başkanlık seçiminde rekor düzeyde bir başarıyla, oyların %63’ünü aldı.
"Halk Devrimi"
Correa 15 Ocak’ta başkanlık yemin töreninde “halk devrimi” çağrısını ve Chavez’in Bolivar Devrimine olan desteğini tekrarladı. Başkan aynı zamanda “birleşmiş ve sosyalist bir Latin Amerika” kurulmasını istedi.
Kendisine düşman bir meclise rağmen, Correa şimdiye kadar verdiği sözleri yerine getirdi. Hükümetinin yaptığı ilk iş sosyal yardım ödemelerini bir misli arttırmak oldu. Manta’da istenmeyen ABD üssünü kapatma niyetini sürdürüyor ve yolsuz güvenlik güçlerinde reform yapmaya başladı.
Göreve başladıktan hemen sonra Correa komşu Kolombiya’yı Ekvador hududunda glifosat (Monsanto yapımı bir çeşit “super-Roundup”; zehir) püskürttüğü için Uluslararası Adalet Mahkemesine vermekle tehdit etti. Lakabı “Agent Green” (yeşil ajan) olan bu kimyasal madde Washington’un solcu gerillaları hedefleyen Kolombiya Planı’nın bir parçası. Bu zehir, bitkileri yok ediyor, hayvanları ve çocukları öldürüyor, su havzalarını zehirliyor ve sakat doğumlara neden oluyor.
Correa aynı zamanda Ekvador’un kilit endüstrisini de (petrol) onarmaya başladı. Endüstride batılı şirketler etkindi ve miras olarak arkalarında korkunç sosyal ve çevresel yıkım bırakıyorlar.
2006 yılında Oxy’nin (Occidental Petrol Şirketi) kontrat şartlarına uymadığı saptandı ve şirketin malı devlete geçti. Correa, kamulaştırılan kaynakların devlet şirketi Petroecuador’la birleştirilmesini yeğledi ve Oxy’nin malını geri almak için yaptığı itirazı kabul etmedi.
Ekvador Petrol endüstrisinin onarılması ve geliştirilmesi (bir rafineri inşası dahil) için Venezüella ile anlaşma imzaladı ve OPEC’e (Petrol üreten ülkeler örgütü) geri dönmek niyetini açıkladı. Petrol ihracatçısı olan Ekvador, altyapısı yeterli olmadığı için, uygun olmayan fiyatlarla petrol satın almak zorunda kalıyor.
Ulusal bütçenin önemli bir bölümü acil çevre temizlenmesine ayrıldı. Hükümet çevre zararı gören bazı yerli topluluklarına batılı şirketlerden tazminat alabilmeleri için yardım ediyor.
Örneğin, Chevron (ABD) hakkında tesislerinin çevresinde artan kanser vakaları nedeniyle soruşturma açıldı. Şirket aynı zamanda milyarlarca litre yağlı atık suyu akıtarak çevreye zarar vermekle de suçlanıyor.
Başka şirketlere de yolsuzluk, insan hakları ve çevre koruma yasaları ihlali suçlamasıyla soruşturma açıldı. Yerel topluluklar ve sendikalar hükümetin de yardımıyla, Encana (Kanada) ve Ascendant Copper (Kanada) şirketlerinden istedikleri ödünü aldı.
Bancosur
Correa 15 Nisan’da, bir zamanlar GSMH’sinin yarısına eşit miktarda dış borcu olan Ekvador’un IMF’ye olan borcunun tamamının ödendiğini ve artık bu kuruluşla bütün ilişkilerin kesileceğini açıkladı.
Başkan aynı zamanda, kendisi maliye bakanı iken Dünya Bankası’nın hükümete şantaj yapmağa kalktığını ve bu nedenle Dünya Bankası’nın yerel temsilcilerinin ülkeden kovulacağını söyledi. Correa, Banka’nın eğer petrol endüstrini yeniden yapılandırmaktan ve Venezüella ile mali bir anlaşma imzalamaktan vazgeçilmezse, 100 milyon dolarlık borcun verilmeyeceği tehdidinde bulunduğunu iddia etti. 2005 yılında zorunlu istifasına yol açan olay buydu.
Ekvador, Dünya Bankası ve IMF yerine Bancosur’un (“Güney’in Bankası”) Venezüella, Arjantin ve şimdi Brezilya ile birlikte kilit yandaşlarından biri oldu. Bu girişim gelişmekte olan ülkelere düşük faizle borç vererek Batı’nın borç tuzağına düşmelerini önleyip, IMF’ye karşı çıkmayı amaçlıyor. Banka bu yıl işlemeye başlayacak.
Correa Latin Amerika’nın şirket vurgunculuğu yerine sosyal ihtiyaçları karşılayan bir Ortak Pazar’da bütünleşmesini savunuyor. “Serbest ticaret” deyimini “safsata” diye tanımlayan Correa uzun zamandan beri bölgesel ortak para geliştirilmesini de destekliyor.
Correa başkan seçildikten hemen sonra Ekvador’un Amerikalar için Bolivar Seçeneği ALBA’ya katılmak niyetini açıkladı. ALBA, Chavez’in kurulmasına ön ayak olduğu, ABD’nin zorladığı ticaret anlaşmalarına karşı bir proje.
Chavez’in önerdiği Güney Amerika Ülkeleri Birliği (the Union of South American Nations)- Unasur’un daimi sekreteryası Ekvador’un başkenti Quito’da olacak. Chavez’in 16 Nisan’da Porlamar, Venezüella’da toplanan Güney Amerika Enerji Zirvesi’nde açıkladığı birliğin amacı ülkelerarası ekonomik ve politik bütünleşmeyi geliştirmek.
Kurucu Meclis
Correa’nın verdiği en önemli söz Kurucu Meclisi toplamaktı. Amaç Parlamento’nun yargı üzerinde gücünü kısıtlayan, temsilcileri seçim bölgelerinde oturmaya zorlayan ve seçilen görevlilerin seçmenlerinin oyuyla görevden alınabilmesine (geri çağırmaya) olanak veren bir anayasa yazmak idi.
Correa Parlamento’da temsil edilmediği halde, fırsattan yararlanmak isteyen Gutierrez’in Vatansever Toplum Partisi (Patriotic Society Party) - PSP taraf değiştirerek Kurucu Meclisi destekleyen sol partilere katılınca, gerekli çoğunluk sağlanmış gibi göründü.
Birkaç bin gösterici Anayasa Mahkemesi ve daha sonra Parlamento önünde eyleme başlayınca yasa onaylandı. Ama Correa Kurucu Meclisin, Parlamento’yu mahkemeleri ve cumhurbaşkanlığını feshedebileceğini açıklayınca, PSP önderliğinde meclis ayaklandı.
Yüksek Seçim Mahkemesi (TSE) ve daha sonra Anayasa Mahkemesi Correa’yı destekleyince, Parlamento TSE’yi feshetmeye kalktı. Karşılık olarak TSE, 57 vekili azletti ve polis bu vekillerin Parlamento binasına girmelerine engel oldu.
Karşıtçılar Guayaquil’de karşıt bir meclis toplama tehdidinde bulununca, Correa halkı muhalefete karşı gösteriye çağırdı ve bir iki gün içinde 30.000 kişi eyleme katıldı. Muhalefetin gösterisine ancak 2000 kadar kişi geldi.
Yenilgiyi kabul eden azledilmiş vekiller parlamentoda yerlerini istemeye istemeye yenilere bıraktılar ve 15 Nisan’da halk oylaması yapıldı. %82 Kurucu Meclisin lehinde, %12 aleyhinde oy kullandı. Geçersiz veya boş oyların sayısı çok azdı.
Eylül veya Ekim’de Kurucu Meclis’e 130 temsilci seçilecek. Temsilciler 4-6 ay içinde yeni anayasayı yazacak.
Kurucu Meclisin 100 üyesini yerel iller seçecek, 24 üye ulusal listeden seçilecek. Geri kalan üyeleri Ekvador’un yurt dışındaki göçmen topluluğu seçecek. Kurucu Meclisin kabul ettiği öneriler daha sonra halk oylamasına sunulacak.
Sürecin bundan sonraki aşamasında Correa ve diğer ilerici güçlerin karşılaştığı en büyük sorun geleneksel partilerin meclise seçilip, onu kendi çıkarları doğrultusunda yönlendirmesini önlemek olacak.
Meclis seçimlerinde özel bağışların yasaklanması ve seçime girmek isteyen hareketlerin ve partilerin nüfusun en az %1’inden imza toplama zorunluluğu, önlem almada yardımcı olabilir.
Meclisin başarısının gerçek ölçüsü, halk hareketlerinin, sivil toplum örgütleri, sendikalar ve özellikle genelde bütün bu güçleri birleştiren CONAIE’nin ülkenin geçmişinde oynanan yolsuz iktidar oyunlarını reddeden Ekvadorluların görüşlerini temsil edebilmek için ne kadar iyi örgütlendikleri olacak.
19 Nisan 2007
[Green Left Weekly’den Latinbilgi için Emine Kunter tarafından seçilmiştir]
Ekvador, Başkan Rafael Correa’nın ülkeyi varsıl egemenlerin geleneksel kıskacından kurtarmayı amaçlayan yeni anayasayı yazmak için kurucu meclis toplanması önerisini 15 Nisan’da büyük bir çoğunlukla onayladı.
Ülkenin en güçlü yerli koalisyonu CONAIE (Ekvador nüfusunun %40’ı yerli) ve halk örgütlerinin isteklerinden kaynaklanan öneri oyların %82’sini aldı -Correa için büyük bir zafer ve onlarca yıldır Ekvador politikasına egemen olan yolsuz seçkinler için yıkıcı bir yenilgi.
Oylamaya giden süreç gerçek bir katılımcı demokrasi isteyen Ekvadorluların artık Parlamento’yu ve ona sığınan örgütlere karşı kayırıcılığını tutmadığını gösterdi.
ABD’de İllinois Üniversitesi’nde doktora yapan ve solcu bir ekonomist ve üniversitede okutman olan Correa’nın adı ilk olarak 2005 yılında, Başkan Lucio Gutierrez devrildikten sonra duyulmaya başladı. Gutierrez radikal reformlar yapma sözü vermiş ama seçildikten sonra birkaç gün içinde ABD’nin ve IMF’nin baskısına boyun eğmişti.
Gutierrez halkın huzursuzluğu sonucu on yıl içinde devrilen üçüncü başkan olunca, yerine Başkan Yardımcısı Alfredo Palacio geçti ve Correa’yı Maliye Bakanı olarak atadı. Ama Correa bu görevde uzun süre kalamadı. Ekvador’un dış borç harcamalarını okullar ve hastaneler gibi halk hizmetlerine yöneltmek isteyince, güçlü mali çıkar çevreleriyle karşılaştı ve iki üç ay içinde istifa etmek zorunda kaldı.
Geçen yılki seçim kampanyasında aynı çıkar çevreleri kızıl avcılığına başladı. Chavez gibi “21. yüzyıl sosyalizmi”nden konuşmaya başlayınca onu “komünist diktatör” ve “terörist” diye tanımlamaya başladılar. Correa’nın istediği iktidar gücünü halka vermek ve ülkenin petrol gelirini, üçte ikisinden fazlasının yoksulluk sınırının altında yaşayan halkın ihtiyaçları için kullanmaktı.
CONAIE önderliğinde halk hareketleri, başlangıçta taşıdıkları, Correa’nın öteki başkanlar gibi kendilerine ihanet edeceği kuşkusuna rağmen, ikinci seçim turunda Correa ve partisi Allianza Pais’i (Ulusal Birlik) rakibi Ekvador’un en zengin adamı Alvaro Noboa’ya karşı desteklediler. Correa başkanlık seçiminde rekor düzeyde bir başarıyla, oyların %63’ünü aldı.
"Halk Devrimi"
Correa 15 Ocak’ta başkanlık yemin töreninde “halk devrimi” çağrısını ve Chavez’in Bolivar Devrimine olan desteğini tekrarladı. Başkan aynı zamanda “birleşmiş ve sosyalist bir Latin Amerika” kurulmasını istedi.
Kendisine düşman bir meclise rağmen, Correa şimdiye kadar verdiği sözleri yerine getirdi. Hükümetinin yaptığı ilk iş sosyal yardım ödemelerini bir misli arttırmak oldu. Manta’da istenmeyen ABD üssünü kapatma niyetini sürdürüyor ve yolsuz güvenlik güçlerinde reform yapmaya başladı.
Göreve başladıktan hemen sonra Correa komşu Kolombiya’yı Ekvador hududunda glifosat (Monsanto yapımı bir çeşit “super-Roundup”; zehir) püskürttüğü için Uluslararası Adalet Mahkemesine vermekle tehdit etti. Lakabı “Agent Green” (yeşil ajan) olan bu kimyasal madde Washington’un solcu gerillaları hedefleyen Kolombiya Planı’nın bir parçası. Bu zehir, bitkileri yok ediyor, hayvanları ve çocukları öldürüyor, su havzalarını zehirliyor ve sakat doğumlara neden oluyor.
Correa aynı zamanda Ekvador’un kilit endüstrisini de (petrol) onarmaya başladı. Endüstride batılı şirketler etkindi ve miras olarak arkalarında korkunç sosyal ve çevresel yıkım bırakıyorlar.
2006 yılında Oxy’nin (Occidental Petrol Şirketi) kontrat şartlarına uymadığı saptandı ve şirketin malı devlete geçti. Correa, kamulaştırılan kaynakların devlet şirketi Petroecuador’la birleştirilmesini yeğledi ve Oxy’nin malını geri almak için yaptığı itirazı kabul etmedi.
Ekvador Petrol endüstrisinin onarılması ve geliştirilmesi (bir rafineri inşası dahil) için Venezüella ile anlaşma imzaladı ve OPEC’e (Petrol üreten ülkeler örgütü) geri dönmek niyetini açıkladı. Petrol ihracatçısı olan Ekvador, altyapısı yeterli olmadığı için, uygun olmayan fiyatlarla petrol satın almak zorunda kalıyor.
Ulusal bütçenin önemli bir bölümü acil çevre temizlenmesine ayrıldı. Hükümet çevre zararı gören bazı yerli topluluklarına batılı şirketlerden tazminat alabilmeleri için yardım ediyor.
Örneğin, Chevron (ABD) hakkında tesislerinin çevresinde artan kanser vakaları nedeniyle soruşturma açıldı. Şirket aynı zamanda milyarlarca litre yağlı atık suyu akıtarak çevreye zarar vermekle de suçlanıyor.
Başka şirketlere de yolsuzluk, insan hakları ve çevre koruma yasaları ihlali suçlamasıyla soruşturma açıldı. Yerel topluluklar ve sendikalar hükümetin de yardımıyla, Encana (Kanada) ve Ascendant Copper (Kanada) şirketlerinden istedikleri ödünü aldı.
Bancosur
Correa 15 Nisan’da, bir zamanlar GSMH’sinin yarısına eşit miktarda dış borcu olan Ekvador’un IMF’ye olan borcunun tamamının ödendiğini ve artık bu kuruluşla bütün ilişkilerin kesileceğini açıkladı.
Başkan aynı zamanda, kendisi maliye bakanı iken Dünya Bankası’nın hükümete şantaj yapmağa kalktığını ve bu nedenle Dünya Bankası’nın yerel temsilcilerinin ülkeden kovulacağını söyledi. Correa, Banka’nın eğer petrol endüstrini yeniden yapılandırmaktan ve Venezüella ile mali bir anlaşma imzalamaktan vazgeçilmezse, 100 milyon dolarlık borcun verilmeyeceği tehdidinde bulunduğunu iddia etti. 2005 yılında zorunlu istifasına yol açan olay buydu.
Ekvador, Dünya Bankası ve IMF yerine Bancosur’un (“Güney’in Bankası”) Venezüella, Arjantin ve şimdi Brezilya ile birlikte kilit yandaşlarından biri oldu. Bu girişim gelişmekte olan ülkelere düşük faizle borç vererek Batı’nın borç tuzağına düşmelerini önleyip, IMF’ye karşı çıkmayı amaçlıyor. Banka bu yıl işlemeye başlayacak.
Correa Latin Amerika’nın şirket vurgunculuğu yerine sosyal ihtiyaçları karşılayan bir Ortak Pazar’da bütünleşmesini savunuyor. “Serbest ticaret” deyimini “safsata” diye tanımlayan Correa uzun zamandan beri bölgesel ortak para geliştirilmesini de destekliyor.
Correa başkan seçildikten hemen sonra Ekvador’un Amerikalar için Bolivar Seçeneği ALBA’ya katılmak niyetini açıkladı. ALBA, Chavez’in kurulmasına ön ayak olduğu, ABD’nin zorladığı ticaret anlaşmalarına karşı bir proje.
Chavez’in önerdiği Güney Amerika Ülkeleri Birliği (the Union of South American Nations)- Unasur’un daimi sekreteryası Ekvador’un başkenti Quito’da olacak. Chavez’in 16 Nisan’da Porlamar, Venezüella’da toplanan Güney Amerika Enerji Zirvesi’nde açıkladığı birliğin amacı ülkelerarası ekonomik ve politik bütünleşmeyi geliştirmek.
Kurucu Meclis
Correa’nın verdiği en önemli söz Kurucu Meclisi toplamaktı. Amaç Parlamento’nun yargı üzerinde gücünü kısıtlayan, temsilcileri seçim bölgelerinde oturmaya zorlayan ve seçilen görevlilerin seçmenlerinin oyuyla görevden alınabilmesine (geri çağırmaya) olanak veren bir anayasa yazmak idi.
Correa Parlamento’da temsil edilmediği halde, fırsattan yararlanmak isteyen Gutierrez’in Vatansever Toplum Partisi (Patriotic Society Party) - PSP taraf değiştirerek Kurucu Meclisi destekleyen sol partilere katılınca, gerekli çoğunluk sağlanmış gibi göründü.
Birkaç bin gösterici Anayasa Mahkemesi ve daha sonra Parlamento önünde eyleme başlayınca yasa onaylandı. Ama Correa Kurucu Meclisin, Parlamento’yu mahkemeleri ve cumhurbaşkanlığını feshedebileceğini açıklayınca, PSP önderliğinde meclis ayaklandı.
Yüksek Seçim Mahkemesi (TSE) ve daha sonra Anayasa Mahkemesi Correa’yı destekleyince, Parlamento TSE’yi feshetmeye kalktı. Karşılık olarak TSE, 57 vekili azletti ve polis bu vekillerin Parlamento binasına girmelerine engel oldu.
Karşıtçılar Guayaquil’de karşıt bir meclis toplama tehdidinde bulununca, Correa halkı muhalefete karşı gösteriye çağırdı ve bir iki gün içinde 30.000 kişi eyleme katıldı. Muhalefetin gösterisine ancak 2000 kadar kişi geldi.
Yenilgiyi kabul eden azledilmiş vekiller parlamentoda yerlerini istemeye istemeye yenilere bıraktılar ve 15 Nisan’da halk oylaması yapıldı. %82 Kurucu Meclisin lehinde, %12 aleyhinde oy kullandı. Geçersiz veya boş oyların sayısı çok azdı.
Eylül veya Ekim’de Kurucu Meclis’e 130 temsilci seçilecek. Temsilciler 4-6 ay içinde yeni anayasayı yazacak.
Kurucu Meclisin 100 üyesini yerel iller seçecek, 24 üye ulusal listeden seçilecek. Geri kalan üyeleri Ekvador’un yurt dışındaki göçmen topluluğu seçecek. Kurucu Meclisin kabul ettiği öneriler daha sonra halk oylamasına sunulacak.
Sürecin bundan sonraki aşamasında Correa ve diğer ilerici güçlerin karşılaştığı en büyük sorun geleneksel partilerin meclise seçilip, onu kendi çıkarları doğrultusunda yönlendirmesini önlemek olacak.
Meclis seçimlerinde özel bağışların yasaklanması ve seçime girmek isteyen hareketlerin ve partilerin nüfusun en az %1’inden imza toplama zorunluluğu, önlem almada yardımcı olabilir.
Meclisin başarısının gerçek ölçüsü, halk hareketlerinin, sivil toplum örgütleri, sendikalar ve özellikle genelde bütün bu güçleri birleştiren CONAIE’nin ülkenin geçmişinde oynanan yolsuz iktidar oyunlarını reddeden Ekvadorluların görüşlerini temsil edebilmek için ne kadar iyi örgütlendikleri olacak.
19 Nisan 2007
[Green Left Weekly’den Latinbilgi için Emine Kunter tarafından seçilmiştir]
Thursday, April 19, 2007
Ecuadorians vote for radical change
On
April 15, Ecuador voted overwhelmingly to ratify President Rafael
Correa's proposal to convoke a Constituent Assembly with the power to
re-write the constitution with the intention of weakening the
stranglehold on the country of the traditional wealthy elite.
The proposal, which originated in the demands of the country's powerful indigenous federation CONAIE (40% of Ecuador's population is indigenous) and social movements, received 82% of the vote — a major victory for Correa and a devastating defeat for the corrupt elite that has dominated Ecuadorian politics for decades.
The process leading up to the vote revealed the degree to which the Congress and the nepotism of the organisations it harbours have been sidelined by the Ecuadorian people, who are demanding a truly participatory democracy.
Correa, a leftist economist and university lecturer who received his PhD from the University of Illinois, first came to national fame in 2005, in the aftermath of the overthrow of President Lucio Gutierrez. Gutierrez had followed the path of his predecessors by promising radical reforms and then backing down in the face of US and International Monetary Fund (IMF) pressure within days of being elected.
After Gutierrez became the third president in a decade to be ousted by popular unrest, Vice-President Alfredo Palacio took over, appointing Correa finance minister. Correa's stint was cut short, however. Within a few months he was forced to resign after his plans to redirect Ecuador's foreign debt spending towards social needs, like schools and hospitals, came up against powerful financial interests.
The proposal, which originated in the demands of the country's powerful indigenous federation CONAIE (40% of Ecuador's population is indigenous) and social movements, received 82% of the vote — a major victory for Correa and a devastating defeat for the corrupt elite that has dominated Ecuadorian politics for decades.
The process leading up to the vote revealed the degree to which the Congress and the nepotism of the organisations it harbours have been sidelined by the Ecuadorian people, who are demanding a truly participatory democracy.
Correa, a leftist economist and university lecturer who received his PhD from the University of Illinois, first came to national fame in 2005, in the aftermath of the overthrow of President Lucio Gutierrez. Gutierrez had followed the path of his predecessors by promising radical reforms and then backing down in the face of US and International Monetary Fund (IMF) pressure within days of being elected.
After Gutierrez became the third president in a decade to be ousted by popular unrest, Vice-President Alfredo Palacio took over, appointing Correa finance minister. Correa's stint was cut short, however. Within a few months he was forced to resign after his plans to redirect Ecuador's foreign debt spending towards social needs, like schools and hospitals, came up against powerful financial interests.
Friday, March 16, 2007
Correa's radical plans spark battle in Ecuador
The small Andean nation of Ecuador is facing a political crisis as
the Congress and the courts turn on each other over new president Rafael
Correa's plans for a Constituent Assembly and a "citizens' revolution"
to build "21st century socialism" in the poverty-stricken country.
Correa, a self-described socialist and close ally of Venezuela's President Hugo Chavez, was elected late last year promising to redirect Ecuador's oil wealth into social spending, increase popular democracy and limit the power of the traditional political parties. Central to this platform is convoking a popular Constituent Assembly to rewrite Ecuador's constitution.
In February the 100-member Congress, which is controlled by parties hostile to Correa and his policies, passed a bill allowing a referendum on the assembly after the opposition Patriotic Society Party (PSP) of former president Lucio Gutierrez voted in favour. However there was an immediate dispute over the power that the assembly will have, Correa arguing for a plenary power enabling it to dismiss not only the Congress and courts, but also the president.
Correa, a self-described socialist and close ally of Venezuela's President Hugo Chavez, was elected late last year promising to redirect Ecuador's oil wealth into social spending, increase popular democracy and limit the power of the traditional political parties. Central to this platform is convoking a popular Constituent Assembly to rewrite Ecuador's constitution.
In February the 100-member Congress, which is controlled by parties hostile to Correa and his policies, passed a bill allowing a referendum on the assembly after the opposition Patriotic Society Party (PSP) of former president Lucio Gutierrez voted in favour. However there was an immediate dispute over the power that the assembly will have, Correa arguing for a plenary power enabling it to dismiss not only the Congress and courts, but also the president.
Thursday, March 15, 2007
Ecuador: "Tod den Ratten!"
SoZ - Sozialistische Zeitung, März 2007
Seit seiner Amtseinführung am 15.Januar hat sich Ecuadors Präsident Rafael Correa an die Durchführung seiner Pläne zur Veränderung der Gesellschaft gemacht.
Um die Umweltverschmutzung einzudämmen, erklärte Correa am 3.Februar, dass Ecuador die Verträge von Ölgesellschaften, die unnötigerweise die Umwelt schädigen, annullieren wird. Correa hat die Absicht, Verträge mit Ölgesellschaften neu auszuhandeln, um der Regierung einen größeren Anteil am Gewinn zu sichern, um soziale Ausgaben finanzieren zu können.
Zu den dafür in Frage kommenden Gesellschaften gehört Brasiliens Unternehmen Petrobras, das die Rechte zur Ausbeutung von Ölblock 31 besitzt, der in einer der biologisch vielfältigsten Regionen der Welt liegt. Eine weitere Zielscheibe des Zorns der Regierung ist eine von Ascendant Copper in Junín geplante Mine. Die Stellungnahme des Unternehmens über die Folgen für die Umwelt war Ende 2006 zurückgewiesen worden und die Gesellschaft wird auch beschuldigt, paramilitärische Gruppen zur Einschüchterung von lokalen Gegnern der Mine zu benutzen.
Seit seiner Amtseinführung am 15.Januar hat sich Ecuadors Präsident Rafael Correa an die Durchführung seiner Pläne zur Veränderung der Gesellschaft gemacht.
Um die Umweltverschmutzung einzudämmen, erklärte Correa am 3.Februar, dass Ecuador die Verträge von Ölgesellschaften, die unnötigerweise die Umwelt schädigen, annullieren wird. Correa hat die Absicht, Verträge mit Ölgesellschaften neu auszuhandeln, um der Regierung einen größeren Anteil am Gewinn zu sichern, um soziale Ausgaben finanzieren zu können.
Zu den dafür in Frage kommenden Gesellschaften gehört Brasiliens Unternehmen Petrobras, das die Rechte zur Ausbeutung von Ölblock 31 besitzt, der in einer der biologisch vielfältigsten Regionen der Welt liegt. Eine weitere Zielscheibe des Zorns der Regierung ist eine von Ascendant Copper in Junín geplante Mine. Die Stellungnahme des Unternehmens über die Folgen für die Umwelt war Ende 2006 zurückgewiesen worden und die Gesellschaft wird auch beschuldigt, paramilitärische Gruppen zur Einschüchterung von lokalen Gegnern der Mine zu benutzen.
Subscribe to:
Posts (Atom)