Ondorio gisa ikusi den bisio faltak, hau da krisi-garaian elkartasun-ikuspegirik ez egoteak, Europako blokearen epe luzerako bideragarritasunari buruzko galderak jarri ditu mahai gainean.
Europako lehen erantzunak nazionalak izan ziren neurri handi batean,
mugak ixteari, blokeo sozialei eta, azkenik, industria-itxiera
orokorrari buruzkoak. Mugen itxierak -EBko “zutabe” sinboliko bati
egindako erasoak- Ursula von der Leyen Europako Batzordeko
presidentearen gaitzespen irekia eragin zuen. Herrialde batzuek arindu
egin zuten langileentzako eta industriarentzako berehalako asaldura,
diruz lagundutako soldatekin eta erreskate korporatiboekin, baina
pandemiak Italia jo zuenean, bere laguntza oihuari ez zion inork
erantzun, Txinak eta Kubak izan ezik. Italiak EBren duen enbaxadoreak,
haserre, Europako buruzagiak “historiara Lehen Mundu Gerran lo sartu
ziren 1914ko liderrak bezala pasatzeko” arriskuan daudela ohartarazi
zuen. “Europako elkartasuna” oparoaldietarako ideia bat zela zirudien.
[Irakurri artikulua: TELESFORO MONZON eLab / Euskal Herrigintza Laborategia].
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.